Εάν η Τουρκία αποκτούσε 100 F-35 πριν η Ελλάδα αποκτήσει τα Rafale και τα πρώτα δικά της F-35, θα επρόκειτο για μια σημαντική ανατροπή στην αεροπορική ισορροπία ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο. Ωστόσο, η Ελλάδα, ακόμα και σε αυτή την υποθετική κατάσταση, θα είχε επιλογές για να αντιμετωπίσει αυτή την πρόκληση μέσω στρατηγικής, εκσυγχρονισμού και συμμαχιών.
Η Ελλάδα θα έπρεπε να επενδύσει γρήγορα στην αναβάθμιση των F-16 της σε επίπεδο Viper (Block 70/72).
Τα F-16 Viper διαθέτουν προηγμένα ραντάρ AESA (Active Electronically Scanned Array), βελτιωμένα ηλεκτρονικά συστήματα και δυνατότητες χρήσης σύγχρονων όπλων, που θα τα καθιστούσαν ανταγωνιστικά απέναντι στα F-35.
Η Ελλάδα θα έπρεπε να ενισχύσει τα αντιαεροπορικά της συστήματα με πλατφόρμες όπως οι Patriot PAC-3 και το ρωσικό S-300.
Επιπλέον, θα μπορούσε να εξετάσει την αγορά συστημάτων όπως το Aster 30 ή τα SAMP/T, τα οποία είναι σχεδιασμένα να αντιμετωπίζουν προηγμένα stealth μαχητικά.
Η Ελλάδα θα έπρεπε να ενισχύσει τα ραντάρ της με ικανότητες ανίχνευσης stealth στόχων.
Τα συστήματα OTH (Over-the-Horizon) ραντάρ ή δίκτυα αισθητήρων όπως αυτά που χρησιμοποιούν παθητικά συστήματα εντοπισμού (π.χ. Vera-NG) θα ήταν ζωτικής σημασίας για την αποκάλυψη της θέσης των F-35.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να αξιοποιήσει τη στρατηγική της συνεργασία με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Ισραήλ για να αποκτήσει πρόσβαση σε τεχνολογία αιχμής.
Η συνεργασία με το Ισραήλ ειδικά θα μπορούσε να προσφέρει συστήματα και τεχνογνωσία αντιμετώπισης stealth τεχνολογιών.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να εστιάσει σε όπλα ακριβείας, όπως κατευθυνόμενες βόμβες SPICE και πυραύλους SCALP, για στρατηγικές επιθέσεις σε τουρκικές αεροπορικές βάσεις και υποδομές, αποτρέποντας την αποτελεσματική χρήση των F-35.
Η ανάπτυξη μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV) και συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου θα μπορούσε να περιορίσει την αποτελεσματικότητα των τουρκικών F-35.
Αν και η απόκτηση 100 F-35 από την Τουρκία θα δημιουργούσε σοβαρή απειλή, η Ελλάδα θα μπορούσε να ανταποκριθεί μέσω πολυεπίπεδης στρατηγικής. Η ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων, η επένδυση σε νέες τεχνολογίες και η εμβάθυνση συμμαχιών θα έπαιζαν καθοριστικό ρόλο. Παρά το αρχικό μειονέκτημα, η εμπειρία και οι δυνατότητες της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, σε συνδυασμό με κατάλληλες αναβαθμίσεις, θα μπορούσαν να περιορίσουν την υπεροχή των τουρκικών F-35.
θυμίζεται πως η Τουρκία αποβλήθηκε από το πρόγραμμα κατασκευής και απόκτησης 100 F-35 επειδή αγόρασε τους ρωσικούς S-400. Η απόφαση αυτή ελήφθη το 2019 από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, καθώς εκφράστηκαν σοβαρές ανησυχίες ότι το σύστημα S-400 θα μπορούσε να συλλέγει δεδομένα για τα χαρακτηριστικά stealth και τις επιχειρησιακές δυνατότητες των F-35, με στόχο να βελτιώσει τη ρωσική τεχνολογία.
Η Τουρκία είχε παραγγείλει 100 μαχητικά F-35 και μάλιστα είχαν ήδη παραδοθεί δύο αεροσκάφη για εκπαίδευση των πιλότων της στις ΗΠΑ, τα οποία όμως δεν έφτασαν ποτέ στη χώρα.
Η Τουρκία είχε επίσης ενεργό ρόλο στην παραγωγή εξαρτημάτων των F-35, όπως ορισμένα τμήματα των ατράκτων και των συστημάτων προσγείωσης.
Διαβάστε επίσης:
Ποια πλεονεκτήματα θα προσφέρουν στην Ελλάδα τα 20 πρώτα F-35 και πώς θα τα αντιμετωπίσει η Τουρκία
