Η Ελλάδα έχει αναπτύξει και κατασκευάσει στο παρελθόν το αντιαεροπορικό σύστημα μικρού βεληνεκούς “Άρτεμις 30”, που σχεδιάστηκε τη δεκαετία του 1980 από την Ελληνική Βιομηχανία Όπλων (ΕΒΟ). Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, η χώρα επικεντρώνεται κυρίως στην προμήθεια και ενσωμάτωση προηγμένων αντιαεροπορικών συστημάτων από διεθνείς κατασκευαστές για την ενίσχυση της άμυνάς της.

Συγκεκριμένα, το Πολεμικό Ναυτικό έχει προμηθευτεί τους πυραύλους Aster 30, οι οποίοι θα εξοπλίσουν τις νέες φρεγάτες FDI. Επιπλέον, εξετάζεται η απόκτηση του ισραηλινού βαλλιστικού πυραύλου LORA, με βεληνεκές έως 400 χιλιόμετρα, ως απάντηση στο τουρκικό βαλλιστικό οπλοστάσιο.

Παράλληλα, η Ελλάδα σχεδιάζει την ανάπτυξη επάκτιων συστοιχιών πυραύλων στα νησιά του Αιγαίου, με επιλογές όπως οι γαλλικοί Exocet MM40 Block 3c και οι ισραηλινοί Spike NLOS, ενισχύοντας την αποτρεπτική της ικανότητα στην περιοχή.

Συμπερασματικά, ενώ η Ελλάδα έχει ιστορικά αναπτύξει δικά της αντιαεροπορικά συστήματα, η τρέχουσα στρατηγική επικεντρώνεται στην ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων μέσω της απόκτησης και ενσωμάτωσης προηγμένων πυραυλικών τεχνολογιών από διεθνείς εταίρους.

Ο “Άρτεμις 30” ήταν ένα ελληνικό αντιαεροπορικό σύστημα μικρού βεληνεκούς (SHORADS – Short Range Air Defense System), που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1980 από την Ελληνική Βιομηχανία Όπλων (ΕΒΟ) σε συνεργασία με το Κέντρο Εφαρμοσμένης Τεχνολογίας και Ανάπτυξης (ΚΕΤΑ).

Είχε βεληνεκές περίπου 10-12 χιλιόμετρα, ύψος εμπλοκής 4-5 χιλιόμετρα και ήταν τοποθετημένο σε φορτηγό MAN 4×4.

Το σύστημα αναπτύχθηκε για να καλύψει τις ανάγκες της ελληνικής αντιαεροπορικής άμυνας, προσφέροντας προστασία έναντι εχθρικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων.
Παρότι η ανάπτυξή του προχώρησε αρκετά, ποτέ δεν πέρασε σε πλήρη παραγωγή λόγω διαφόρων τεχνικών και οικονομικών περιορισμών.

Το πρόγραμμα τελικά εγκαταλείφθηκε τη δεκαετία του 1990, καθώς η Ελλάδα προτίμησε να προμηθευτεί αντιαεροπορικά συστήματα από το εξωτερικό, όπως γερμανικά Oerlikon Skyguard με Aspide, τα ρωσικά Tor-M1 και τα αμερικανικά Patriot PAC-3.

Παρότι δεν μπήκε σε μαζική παραγωγή, το “Άρτεμις 30” αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ελληνική αμυντική βιομηχανία, καθώς ήταν μία από τις ελάχιστες προσπάθειες ανάπτυξης εγχώριου συστήματος.