Η Γαλλία επαναπροσδιορίζει τις σχέσεις της με την Τουρκία εν μέσω των μεταβαλλόμενων δυναμικών στην Ανατολική Μεσόγειο και αυτό το ζήτημα έχει σημαντικές επιπτώσεις για την Ελλάδα, δεδομένης της γεωπολιτικής έντασης στην περιοχή.
Η Γαλλία και η Τουρκία έχουν μια μακρά ιστορία σχέσεων που χαρακτηρίζεται από περιόδους συνεργασίας αλλά και έντονων αντιπαραθέσεων. Τον τελευταίο καιρό, οι σχέσεις τους επιδεινώθηκαν λόγω των διαφωνιών για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου η Τουρκία προωθεί τη δική της ατζέντα μέσω του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας», διεκδικώντας θαλάσσιες ζώνες που η Ελλάδα και η Κύπρος θεωρούν δικές τους, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).
Η Γαλλία έχει σταθεί ανοιχτά στο πλευρό της Ελλάδας και της Κύπρου, ενισχύοντας τη στρατιωτική της παρουσία στην περιοχή ήδη από το 2020, όταν ο Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε την αποστολή μαχητικών Rafale και πλοίων για να υποστηρίξει τους δύο εταίρους της ΕΕ.
Η επανακαθόριση των σχέσεων της Γαλλίας με την Τουρκία το 2025, όπως αναφέρθηκε σε δημοσίευμα του Al Monitor στις 12 Απριλίου 2025, αντικατοπτρίζει τις μεταβαλλόμενες δυναμικές στην περιοχή.
Η Τουρκία, υπό την ηγεσία του Ερντογάν, έχει υιοθετήσει μια πιο επιθετική εξωτερική πολιτική ενώ η Γαλλία επιδιώκει να διατηρήσει την επιρροή της στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου διακυβεύονται σημαντικοί ενεργειακοί πόροι. Η ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου κοντά στην Κύπρο και την Κρήτη έχει εντείνει τον ανταγωνισμό, με τη Γαλλία να υποστηρίζει την Ελλάδα μέσω της εταιρείας Total, η οποία έχει συμφέροντα στην κυπριακή ΑΟΖ.
Αυτή η πολυδιάστατη προσέγγιση δείχνει ότι η Γαλλία επιχειρεί να ισορροπήσει μεταξύ αποτροπής της τουρκικής επιρροής και διατήρησης της δικής της θέσης ως σημαντικού παίκτη στην περιοχή.
Η ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο παραμένει υψηλή, με την Τουρκία να συνεχίζει τις ερευνητικές εργασίες της, όπως φαίνεται από την ανακοίνωση για εργασίες ανοιχτά της Καρπάθου στις 11 Απριλίου 2025.
Η Γαλλία, μαζί με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Ιταλία, έχει πραγματοποιήσει κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στο παρελθόν (π.χ. το 2020), στέλνοντας ένα μήνυμα αποτροπής προς την Τουρκία.
Ωστόσο, η τρέχουσα επανακαθόριση των σχέσεων μπορεί να περιλαμβάνει και διπλωματικές προσπάθειες, καθώς η Γαλλία αναγνωρίζει ότι η Τουρκία παραμένει βασικός παίκτης στην περιοχή, όπως είχε επισημάνει ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ Ζοζέπ Μπορέλ το 2020.
Για την Ελλάδα, η στάση της Γαλλίας είναι κρίσιμη. Η υποστήριξη του Παρισιού ενισχύει τη θέση της Αθήνας απέναντι στις τουρκικές διεκδικήσεις, ιδιαίτερα σε σχέση με την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα. Η συνεργασία της Γαλλίας με την Ελλάδα περιλαμβάνει όχι μόνο στρατιωτική υποστήριξη αλλά και διπλωματική πίεση στην ΕΕ για την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, όπως είχε προταθεί από τη Γαλλία, την Ελλάδα και την Κύπρο το 2020.
Επιπλέον, η πρόσφατη πρόταση της Chevron για εκμετάλλευση κοιτασμάτων νότια της Κρήτης, που αναφέρθηκε σε ποστ στο X στις 2 Απριλίου 2025, ενισχύει τη θέση της Ελλάδας ότι τα νησιά της έχουν δικαιώματα ΑΟΖ, ακυρώνοντας την τουρκική επιχειρηματολογία.
Ωστόσο, η επανακαθόριση των γαλλο-τουρκικών σχέσεων μπορεί να φέρει και προκλήσεις. Αν η Γαλλία επιλέξει να υιοθετήσει μια πιο διαλλακτική στάση έναντι της Τουρκίας, ίσως για να εξασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα στην Αφρική ή τη Μέση Ανατολή, αυτό θα μπορούσε να μειώσει την πίεση στην Τουρκία, δίνοντάς της μεγαλύτερο περιθώριο κινήσεων στο Αιγαίο. Από την άλλη, η συνεχιζόμενη αντιπαράθεση της Γαλλίας με την Τουρκία, όπως φαίνεται από τη στήριξη της Αρμενίας έναντι του Αζερμπαϊτζάν (συμμάχου της Τουρκίας), δείχνει ότι η ένταση παραμένει.
Η στρατηγική της Γαλλίας φαίνεται να κινείται σε δύο άξονες. Από τη μια, η σκληρή στάση έναντι της Τουρκίας για να προστατεύσει τα συμφέροντά της στην Ανατολική Μεσόγειο και να ενισχύσει τη θέση της ως ηγετικής δύναμης στην ΕΕ μετά το Brexit και από την άλλη, η αναζήτηση μιας πιο ισορροπημένης προσέγγισης για να αποφύγει μια ολοκληρωτική ρήξη με την Τουρκία, η οποία παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ και σημαντικός εταίρος σε ζητήματα όπως η μετανάστευση και η ασφάλεια.
Ωστόσο, η προσέγγιση του Μακρόν έχει επικριθεί ως υπερβολικά φιλόδοξη ή ακόμα και ιμπεριαλιστική.
Για την Ελλάδα, η συνεργασία με τη Γαλλία είναι ένα ισχυρό χαρτί, αλλά δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Η Γαλλία έχει τα δικά της συμφέροντα, όπως φαίνεται από τη μακρά ιστορία της στην Αφρική, όπου συνεχίζει να εξαρτάται από πρώτες ύλες όπως το ουράνιο του Νίγηρα.
Αυτό σημαίνει ότι η πολιτική της μπορεί να αλλάξει αν κρίνει ότι η σύγκρουση με την Τουρκία βλάπτει τα ευρύτερα συμφέροντά της.
Η επανακαθόριση των σχέσεων Γαλλίας-Τουρκίας το 2025 αντικατοπτρίζει τις σύνθετες δυναμικές της Ανατολικής Μεσογείου, όπου ενεργειακά, στρατηγικά και διπλωματικά συμφέροντα συγκρούονται. Για την Ελλάδα, η στήριξη της Γαλλίας παραμένει κρίσιμη για την αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας, αλλά η Αθήνα πρέπει να συνεχίσει να ενισχύει τις συμμαχίες της και να προετοιμάζεται για κάθε σενάριο, δεδομένης της απρόβλεπτης φύσης της τουρκικής πολιτικής και των πιθανών αλλαγών στη γαλλική στρατηγική. Η περιοχή παραμένει ένα «καζάνι που βράζει» και η εξέλιξη των γαλλο-τουρκικών σχέσεων θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη μελλοντική σταθερότητα του Αιγαίου.
Διαβάστε επίσης:
Γιατί είναι σημαντική η ένωση Ελλάδας-Κύπρου με το καλώδιο;
Φρεγάτες: Η Ελλάδα προετοιμάζεται τα πληρώματά της για τις FDI HN – FREMM και τις Constellation
