Ένα Rafale F3R ή F4 (σ.σ. μελλοντικά), πλήρως οπλισμένο, είναι game changer στην περιοχή. Όχι μόνο λόγω της τεχνολογίας του, αλλά κυρίως λόγω της πολυμορφίας του ρόλου του και της στρατηγικής απειλής που μπορεί να προκαλέσει σε κρίσιμες τουρκικές υποδομές.
Με πυραύλους SCALP EG, βεληνεκούς ~250+ km (και θεωρητικά μεγαλύτερου) μπορεί να πλήξει διοικητικά κέντρα, ραντάρ, αντιαεροπορικά, ακόμα και βιομηχανικές ή ενεργειακές εγκαταστάσεις (όπως εργοστάσια drones, π.χ. Baykar), από απόσταση εκτός εμβέλειας τουρκικών αντιαεροπορικών (SIPER, HISAR κ.λπ.)
Με πυραύλους AASM ή Exocet, και ηλεκτρονικό πόλεμο μέσω συστημάτων SPECTRA, μπορεί να διαταράξει το δίκτυο αεράμυνας και να ανοίξει διάδρομο για άλλες επιδρομές.
Με Meteor πυραύλους (βεληνεκές 150–200+ km), υπερέχει συντριπτικά έναντι των τουρκικων F-16 Block 30/40/50 και των τουρκικών drones καθώς και των μελλοντικών Hürjet ή KAAN (τουρκικό stealth, όταν/αν μπει σε υπηρεσία).
Ένα μοναδικό Rafale με ECM (ηλεκτρονική παραπλάνηση) και τα κατάλληλα όπλα μπορεί να τυφλώσει αντιαεροπορικές ζώνες, να προκαλέσει πολιτικό κόστος τεράστιο (ιδίως αν χτυπήσει στόχο εντός Τουρκίας) και να λειτουργήσει ως αποτροπή.
Διαβάστε επίσης:
Πόσο μακριά είναι ένα σενάριο σαμποτάζ από τους Τούρκους σε μια επιχείρηση «Σιωπηλός Βυθός»
Γιατί πρέπει να προσέξει η Ελλάδα τα drone υποβρύχια της Τουρκίας;
