Η τρομερή Σεκιουριτάτε του Τσαουσέσκου στην Ρουμανία

Η Σεκιουριτάτε ήταν η πλέον δημοφιλής ονομασία για το Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας της Ρουμανίας την εποχή του Νικολάε Τσαουσέσκου.

Την εποχή της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας, η Σεκιουριτάτε αποτελούσε του μεγάλο όπλο του δικτάτορα και ήταν κάτι αντίστοιχο της Σιγκουρίμι στην Αλβανία που είχαμε περιγράψει σε παλαιότερο άρθρο.

Αναλογικά με τον πληθυσμό, η Σεκιουριτάτε ήταν μια από τις μεγαλύτερες μυστικές υπηρεσίες στο ανατολικό μπλοκ. Ιδρύθηκε το 1948 κι ενώ η Ρουμανία βρισκόταν ουσιαστικά υπό την κατοχή της ΕΣΣΔ και του Κόκκινου Στρατού. Μετά την ανατροπή του Τσαουσέσκου, το 1989 τα καθήκοντα των πληροφοριών ανατέθηκαν σε νέες υπηρεσίες και η Σεκιουριτάτε διαλύθηκε.

Η πλήρης ονομασία της ήταν Departamentul Securității Statului και το 1948 αριθμούσε 4.641 μέλη: Το 64% ήταν εργάτες, το 28% ήταν υπάλληλοι, το 4% ήταν αγρότες ενώ από 2% απαρτιζόταν από διανοούμενους κι άτομα απροσδιόριστης καταγωγής.

Μέχρι το 1951 το προσωπικό της είχε πενταπλασιαστεί ενώ το 1956 η Σεκιουριτάτε αριθμούσε 25.468 υπαλλήλους! Στο peak της δράσης της απασχολούσε 11 χιλιάδες υπαλλήλους και 500 χιλιάδες πληροφοριοδότες σε μια χώρα 22 εκατομμυρίων κατοίκων.

Σκεφτείτε δηλαδή ότι από τα 22 εκατομμύρια πληθυσμού στην Ρουμανία του 1985, το μισό εκατομμύριο τουλάχιστον ήταν πληροφοριοδότες της Σεκιουριτάτε!

Υπό την ηγεμονία του Τσαουσέσκου η Σεκιουριτάτε έμεινε στην ιστορία ως μια από τις πλέον βάναυσες μυστικές αστυνομικές δυνάμεις στον κόσμο και υπεύθυνη για τις συλλήψεις, τα βασανιστήρια και τους θανάτους χιλιάδων ανθρώπων.

Ο δηλωμένος σκοπός της ήταν «να υπερασπιστεί τις δημοκρατικές κατακτήσεις και να εγγυηθεί την ασφάλεια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ρουμανίας ενάντια σε εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς»

Αρχικά πολλοί από τους πράκτορες ήταν πρώην μέλη της Βασιλικής Αστυνομίας Ασφάλειας ωστόσο σύντομα διατάχθηκε η σύλληψη οποιουδήποτε υπηρετούσε την αστυνομία της (πρώην) μοναρχίας με οποιαδήποτε ιδιότητα.

Οι μέθοδοι παρακολούθησης από την Σεκιουριτάτε πραγματοποιούνταν με διάφορους τρόπους: Γενική παρακολούθηση πληροφοριών, επιτήρηση πληροφοριών, αρχείο εκκαθάρισης, φάκελος ατομικής επιτήρησης και φάκελος στόχος.

Ο στόχος θα μπορούσε να είναι ένα ινστιτούτο, ένα νοσοκομείο, μια εταιρεία, ένα σχολείο. Στόχοι ήταν, επίσης, πρώην πολιτικοί κρατούμενοι, θρησκευτικές οργανώσεις, συγγραφείς, ιερείς. Για όλους αυτούς υπήρχε φάκελος στοιχείων.

Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα κατά τη δεκαετία του ’80 καθώς άρχισε εκστρατεία εξουδετέρωσης διαφωνούντων.

Η Σεκιουριτάτε προσπάθησε να χειραγωγήσει τον πληθυσμό διασπείροντας φήμες για συνωμοσίες δυτικών, ανακαλύπτοντας διάφορες μηχανορραφίες και παρουσιάζοντας κάποιες δημόσιες «καταγγελίες».

Προσπάθησα επίσης να διχάσει τον πληθυσμό ενθαρρύνοντας συγκρούσεις μεταξύ τμημάτων. Επίσης προχώρησε σε δημόσια ταπείνωση των αντιφρονούντων, επέβαλλε σκληρότερη λογοκρισία και απαγόρευσε ακόμη και την παραμικρή χειρονομία που θα παρέπεμπε σε ελευθερία ή ανεξαρτησία.

Ο Ιόν Μιχάι Πατσέπα, ένας πρώην Στρατηγός της Σεκιουριτάτε κατάφερε να διαφύγει στις ΗΠΑ και να ζητήσει πολιτικό άσυλο. Ο Τσαουσέσκου τον επικήρυξε αντί 2 εκατομμυρίων δολαρίων ενώ καταδικάστηκε δις εις θάνατον (ερήμην του) στην Ρουμανία. Μάλιστα ο Γιασέρ Αραφάτ και ο Μουαμάρ Καντάφι πρόσθεσαν ακόμα 1 εκατομμύριο στην αμοιβή ενώ αξιωματούχοι της Σεκιουριτάτε φέρονται να επιστράτευσαν τον γνωστό Κάρλος «Το Τσακάλι» για να δολοφονήσει τον Πατσέπα.

Όποτε ήθελαν έμπαιναν σε σπίτια και γραφεία. Τοποθετούσαν μικρόφωνα για να υποκλέπτουν συνομιλίες από τον γενικό πληθυσμό ενώ παρακολουθούνταν τα τηλέφωνα ενώ επίσης υποκλέπτονταν οι επικοινωνίες μέσω fax ή telex.

Τον Αύγουστο του 1977, όταν τα συνδικάτα των ανθρακωρυχείων της κοιλάδας Ζίου έκαναν απεργία, αρκετοί ηγέτες πέθαναν πρόωρα και αργότερα ανακαλύφθηκε ότι οι γιατροί της Σεκιουριτάτε τους είχαν υποβάλει σε πέντε λεπτά ακτινογραφία θώρακος σε μια προσπάθεια να τους κάνουν να αναπτύξουν καρκίνο!

Μετά την πτώση των ποσοστών γεννήσεων, οι πράκτορες της Σεκιουριτάτε τοποθετήθηκαν σε γυναικολογικούς θαλάμους, ενώ τα τακτικά τεστ εγκυμοσύνης έγιναν υποχρεωτικά για τις γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία, με αυστηρές κυρώσεις για όποια διαπιστώθηκε ότι είχε διακόψει μια εγκυμοσύνη

Πιστεύεται ότι ένας στους τέσσερις Ρουμάνους ήταν πληροφοριοδιότης καθώς η Σεκιουριτάτε ήταν πανταχού παρούσα!

Στην πραγματικότητα όμως ένας πράκτορας αντιστοιχούσε σε 43 κατοίκους. Το καθεστώς ενθάρρυνε σκόπιμα αυτή την αίσθηση της πανταχού παρουσίας, πιστεύοντας ότι ο φόβος της παρακολούθησης ήταν αρκετός για να κάμψει τον κόσμο και να ισχυροποιεί τον Τσαουσέσκου.