Όταν ο Ασάντ Ντάντια* έλαβε ένα μήνυμα από τον Σαμιούρ Ραχμάν τον Μάρτιο του 2012, δεν είχε κανένα λόγο να υποψιαστεί ότι βρισκόταν υπό την επίβλεψη των μυστικών υπηρεσιών. Ο Ραχμάν, φαινόταν απλώς ως ενδιαφερόμενος που ήθελε να εμβαθύνει τη σχέση του με το Ισλάμ και να ασχοληθεί με φιλανθρωπία. Ως οργανωτής της μουσουλμανικής κοινότητας στη Νέα Υόρκη, ο Ντάντια τον βοήθησε με χαρά.
Σύντομα, ο νεαρός πρόσφερε τακτικά τη βοήθειά του σε συναντήσεις, κοινωνικές εκδηλώσεις και εργασίες για τα οικονομικά αδύναμα μέλη της κοινότητας. Όμως, επτά μήνες αργότερα, ο Ραχμάν του ομολόγησε στα social media: Ήταν μυστικός πληροφοριοδότης της αστυνομίας της Νέας Υόρκης (NYPD).
Ο Ντάντια κατέληξε να μηνύσει την πόλη της Νέας Υόρκης, ισχυριζόμενος ότι η μουσουλμανική κοινότητα στόχευε συστηματικά ως μέρος του ευρύτερου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Το 2016, η πόλη συμβιβάστηκε, δεσμευόμενη να περιορίσει τις αδικαιολόγητες έρευνες σε θρησκευτικές και πολιτικές δραστηριότητες.
Αλλά σήμερα, ο Ντάντια βλέπει προσμίξεις με τη σύγχρονη πραγματικότητα: τις συλλήψεις και απελάσεις φοιτητών από το εξωτερικό που διαμαρτύρονται υπέρ της Παλαιστίνης.
«Αυτά που βίωσα είναι παρόμοια με όσα βιώνουν σήμερα οι φοιτητές», λέει.
Από γείτονες σε «εχθρούς»
Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, η κυβέρνηση Τζορτζ Μπους συνέλαβε εκατοντάδες μετανάστες —κυρίως Μουσουλμάνους, Άραβες και Νοτιοασιάτες— με την κατηγορία της σχέσης με τρομοκρατία.
Όμως, κανένας δεν καταδικάστηκε για τρομοκρατία. Παρά ταύτα, όπως σημειώνει η ACLU (Αμερικανική Ένωση για τις Πολιτικές Ελευθερίες), οι απελάσεις παρουσιάζονταν ως «συνδεδεμένες με την έρευνα για τις επιθέσεις».
«Αμέσως μετά την 11/9, οι μουσουλμανικές κοινότητες σταμάτησαν να θεωρούνται συμπολίτες και έγιναν ύποπτες», λέει ο Σπένσερ Άκερμαν, δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Επέκταση της προεδρικής εξουσίας
Ο Νικχίλ Σινγκ, καθηγητής ιστορίας, εξηγεί ότι ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» εξίσωσε την ασφάλεια με την καταπάτηση δικαιωμάτων:
«Η εκτελεστική εξουσία θεωρήθηκε ότι μπορούσε να αναστείλει βασικές ελευθερίες για λόγους ασφαλείας».
Αυτή η λογική επανεμφανίζεται σήμερα:
- Ο Μαχμούντ Χαλίλ, φοιτητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια και μόνιμος κάτοικος ΗΠΑ, κινδυνεύει με απέλαση για την προπαλαιστινιακή του δράση.
- Η Ρουμέισα Οζτούρκ, Τουρκάλα φοιτήτρια, συνελήφθη από μασκοφόρους πράκτορες ενώ πήγαινε για φαγητό.
Οι αρχές τους κατηγορούν για «συμπάθεια προς την Χαμάς» — χωρίς αποδείξεις ή ένταλμα.
Το ιστορικό πλαίσιο
Η παρακολούθηση μεταναστών δεν είναι καινούργια. Ξεκίνησε τον 20ό αιώνα με ομάδες όπως η «Ιταλική Μοίρα» της NYPD, προτού στραφεί κατά κομμουνιστών, ακτιβιστών πολιτικών δικαιωμάτων και των Black Panthers.
Μετά την 11/9, επιταχύνθηκε. Στη γειτονιά «Μικρή Πακιστάν» του Μπρούκλιν, 1 στους 3 Πακιστανούς απελάθηκαν ή έφυγαν από φόβο.
Τι απειλείται τώρα;
Ο Σάμιουελ Μόιν, καθηγητής στο Yale, προειδοποιεί: «Εάν η κυβέρνηση μπορεί να θεωρεί τρομοκρατία οποιαδήποτε διαφωνία με την εξωτερική πολιτική της, τότε κανείς δεν είναι ασφαλής».
Ο Άκερμαν συμφωνεί: «Χωρίς ευθύνη, οι καταχρήσεις θα συνεχιστούν».
Κλείνοντας, ο Ντάντια θυμίζει:
«Ο κόσμος λέει: “Αν δεν κάνεις τίποτα λάθος, γιατί να ανησυχείς;”
Αλλά η κυβέρνηση ορίζει τι είναι “λάθος” — και αυτό αλλάζει διαρκώς».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Το Telegraph αποκάλυψε τα απόρρητα έγγραφα της συμφωνίας: «Ο Τραμπ στρέφει όπλο στον Ζελένσκι»
Φρεγάτες: Απάντησαν θετικά οι Ιταλοί για τις δύο μεταχειρισμένες FREMM στην Ελλάδα
___
Με αναφορές από το άρθρο του Brian Osgood στο Aljazeera
* Ο Asad (“Ace”) Dandia είναι ένας 21χρονος Αμερικανός πολίτης που ζει στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Σπουδάζει φιλελεύθερες τέχνες σε κοινοτικό κολέγιο City University της Νέας Υόρκης και θέλει να γίνει κοινωνικός λειτουργός.
