Αν η Τουρκία αναλάμβανε κάποιον ρόλο εγγυητή της ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό δεν θα σήμαινε αυτομάτως ότι θα εγγυάται και την ασφάλεια της Ελλάδας, παρότι η Ελλάδα είναι κράτος-μέλος της Ε.Ε.
Η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν μακροχρόνιες διαφορές σε θέματα όπως τα χωρικά ύδατα, η υφαλοκρηπίδα, ο εναέριος χώρος, το Κυπριακό και η αποστρατιωτικοποίηση νησιών ενώ η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τον Χάρτη της Σεβίλλης που ορίζει τις θαλάσσιες ζώνες της Ελλάδας και της Κύπρου και αμφισβητεί ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο.
Είναι δύσκολο η Τουρκία να θεωρηθεί “εγγυήτρια” της ασφάλειας μιας χώρας που αντιμετωπίζει ως στρατηγικό αντίπαλο ενώ δεν είναι καν μέλος της Ε.Ε.
Η ασφάλεια της Ε.Ε. διασφαλίζεται κυρίως μέσω του ΝΑΤΟ και της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ).
Αν η Ε.Ε. έδινε στην Τουρκία έναν ρόλο ασφαλείας, αυτό θα αφορούσε κυρίως εξωτερικές απειλές (π.χ. μεταναστευτικό, Μέση Ανατολή, Ρωσία) και όχι εσωτερικές ισορροπίες μεταξύ μελών. Την ίδια ώρα, η Ελλάδα έχει το δικαίωμα βέτο σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή απόφαση που θα έδινε στην Τουρκία ρόλο που θα έβλαπτε τα ελληνικά συμφέροντα.
Τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ, αλλά αυτό δεν έχει αποτρέψει εντάσεις μεταξύ τους. Αν η Ε.Ε. ήθελε να συνεργαστεί με την Τουρκία για την ασφάλεια, αυτό θα αφορούσε κυρίως τον έλεγχο των συνόρων της Ένωσης και την αποτροπή συγκρούσεων στα ανατολικά της.
Ακόμα και αν η Τουρκία αποκτούσε έναν ρόλο ασφαλείας στην Ε.Ε., αυτό δεν θα σήμαινε ότι εγγυάται την ασφάλεια της Ελλάδας. Αντίθετα, η Ελλάδα θα συνέχιζε να στηρίζεται στην Ε.Ε., στο ΝΑΤΟ και στις στρατηγικές συμμαχίες της (ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ) για την προστασία της κυριαρχίας της.
