Το ανάγλυφο της Τουρκίας (ορεινές περιοχές, κοιλάδες και μεγάλες εκτάσεις με υψομετρικές διαφορές) περιορίζει σημαντικά την ικανότητα ανίχνευσης των ελληνικών μαχητικών, ακόμα και αν αυτά επιχειρήσουν βαθιά μέσα στην ενδοχώρα.
Τα περισσότερα τουρκικά ραντάρ επιτήρησης είναι σταθερά και τοποθετημένα σε συγκεκριμένα σημεία και οι ορεινοί όγκοι δημιουργούν “τυφλές ζώνες” όπου τα ραντάρ δεν μπορούν να ανιχνεύσουν χαμηλά ιπτάμενα αεροσκάφη.
Έτσι, τα ελληνικά μαχητικά, αν πετάξουν σε χαμηλό ύψος (terrain following flight), μπορούν να κρυφτούν πίσω από βουνά και να παραμείνουν μη ανιχνεύσιμα από τα τουρκικά συστήματα αεράμυνας.
Τα ελληνικά Rafale F3R/F4 διαθέτουν εξελιγμένα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου και ραντάρ AESA, μπορούν να πετάξουν χαμηλά και να εκτοξεύσουν SCALP-EG χωρίς να εντοπιστούν εγκαίρως.
Τα F-16 Viper (Block 70/72) και F-16 Block 52+ Adv της Αθήνας, εκμεταλλεύονται το ανάγλυφο για αιφνιδιαστικά χτυπήματα με JASSM και JSOW ενώ τα Μirage 2000-5 Mk2 είναι ικανά για επιχειρήσεις χαμηλού ύψους, με Exocet και SCALP.
Τα σταθερά ραντάρ της Τουρκίας δεν έχουν πλήρη κάλυψη λόγω του εδάφους ενώ οι κινητές τουρκικές μονάδες (όπως Kalkan και Sunflower) δεν επαρκούν για 24/7 παρακολούθηση.
Τα τουρκικά E-7T AEW&C (ιπτάμενα ραντάρ) έχουν μεγάλο ρόλο, αλλά δεν μπορούν να καλύψουν όλη την Τουρκία ταυτόχρονα.
Έτσι, η Ελλάδα μπορεί να εκμεταλλευτεί το τουρκικό ανάγλυφο για αιφνιδιαστικά πλήγματα ενώ οι SCALP-EG & JASSM επιτρέπουν κρούση χωρίς ανάγκη εισόδου στην Τουρκία.
Τα F-35 της Ελλάδας στο μέλλον θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο τον εντοπισμό τους καθώς το ανάγλυφο της Τουρκίας είναι ένα φυσικό “blind spot” που δίνει πλεονέκτημα στην ΠΑ για αιφνιδιασμό.
Διαβάστε επίσης:
