Τα τουρκικά Kaan (γνωστά και ως TF-X ή MMU, “Milli Muharip Uçak”) είναι το τουρκικό πρόγραμμα ανάπτυξης μαχητικού πέμπτης γενιάς. Ενώ η Τουρκία επενδύει πολλά στην ανάπτυξή του, η σύγκριση με το Dassault Rafale, το γαλλικό μαχητικό τέταρτης γενιάς++ που βρίσκεται ήδη σε υπηρεσία με την Πολεμική Αεροπορία, εξαρτάται από διάφορους παράγοντες.
Το Kaan έχει σχεδιαστεί ως μαχητικό πέμπτης γενιάς, με χαρακτηριστικά stealth, προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα, και ικανότητες υπεροχής αέρος. Αν καταφέρει να ολοκληρωθεί με τις προδιαγραφές που έχουν ανακοινωθεί, θα μπορούσε να αποτελέσει ισχυρό αντίπαλο σε μάχες αέρος.
Το πρόγραμμα βρίσκεται ακόμα σε φάση ανάπτυξης και οι πλήρεις δυνατότητές του δεν έχουν δοκιμαστεί σε πραγματικές συνθήκες.
Η Τουρκία αντιμετωπίζει προκλήσεις στην πρόσβαση σε κρίσιμη τεχνολογία (π.χ. κινητήρες, ραντάρ AESA), λόγω κυρώσεων και περιορισμών συνεργασίας με δυτικές χώρες.
Οι πρώτες παραδόσεις μαχητικών στην τουρκική αεροπορία αναμένονται το 2028-2030, αφήνοντας ένα σημαντικό κενό σε επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Το Rafale είναι ήδη επιχειρησιακό και πλήρως ενσωματωμένο στην Πολεμική Αεροπορία, με Έλληνες πιλότους εκπαιδευμένους στη χρήση του.
Διαθέτει εξαιρετικά προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα, όπως το ραντάρ AESA RBE2, και οπλικά συστήματα αιχμής, όπως οι πύραυλοι Meteor, που προσφέρουν δυνατότητα εμπλοκής πέραν του οπτικού ορίζοντα (BVR) με ασυναγώνιστη ακρίβεια και εμβέλεια.
Αν το Kaan καταφέρει να ολοκληρωθεί με τα χαρακτηριστικά που υπόσχεται, όπως προηγμένα συστήματα stealth, ενδεχομένως να είναι πιο δύσκολο να εντοπιστεί από το Rafale.
Ωστόσο, αυτό μένει να αποδειχθεί, καθώς τα συστήματα stealth συχνά δεν παρέχουν πλήρη αορατότητα, ειδικά ενάντια σε σύγχρονα ραντάρ όπως το RBE2 του Rafale.
Το Rafale, εξοπλισμένο με Meteor, έχει πλεονέκτημα στην BVR εμπλοκή. Η μακρινή εμβέλεια του Meteor και το προηγμένο σύστημα καθοδήγησής του δίνουν στο Rafale την πρώτη βολή σε ενδεχόμενη αναμέτρηση.
Αν η εμπλοκή φτάσει σε κοντινές αποστάσεις (dogfight), το αποτέλεσμα εξαρτάται από την ευελιξία και την ικανότητα του πιλότου. Το Rafale είναι γνωστό για την εξαιρετική ευελιξία του.
Οι Έλληνες πιλότοι είναι γνωστοί για την υψηλή τους εκπαίδευση και τη συνεχή εμπλοκή σε αναχαιτίσεις, ενώ το Kaan (αν και όταν μπει σε υπηρεσία) θα χρειαστεί χρόνια για να φτάσει αντίστοιχο επίπεδο επιχειρησιακής εμπειρίας.
Σε μία πιθανή σύγκρουση στο εγγύς μέλλον, τα ελληνικά Rafale έχουν σαφές πλεονέκτημα, χάρη στην ετοιμότητα, την ακρίβεια όπλων και την επιχειρησιακή εμπειρία των πιλότων τους. Το τουρκικό Kaan, αν και φιλόδοξο, παραμένει ακόμα ένα έργο υπό ανάπτυξη και θα χρειαστεί χρόνο για να αποδείξει την αξία του στο πεδίο. Μέχρι τότε, η στρατιωτική ισχύς της Ελλάδας στον αέρα παραμένει ανώτερη.
Διαβάστε επίσης:
