Το Αρχύτας II, που αναπτύχθηκε από την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ), διαθέτει δυνατότητα κάθετης απογείωσης και προσγείωσης (VTOL), κάτι που το ξεχωρίζει από το Bayraktar TB2. Έχει αυτονομία πτήσης 9 ώρες και μπορεί να μεταφέρει φορτίο 30 κιλών, το οποίο περιλαμβάνει όπλα όπως βόμβες, όλμους και ρουκέτες. Το μήκος του είναι 4 μέτρα, το άνοιγμα πτερύγων 6 μέτρα και χρησιμοποιεί 8 ηλεκτρικούς κινητήρες για VTOL, με θερμικό κινητήρα για οριζόντια πτήση.
Το Bayraktar TB2, που κατασκευάζεται από την Baykar, είναι ένα MALE (Medium-Altitude Long-Endurance) drone με αυτονομία έως 27 ώρες, πολύ μεγαλύτερη από αυτή του Αρχύτας II. Μπορεί να μεταφέρει φορτίο 150 κιλών, συμπεριλαμβανομένων 4 πυραύλων MAM-L και MAM-C, και έχει αποδεδειγμένη μαχητική εμπειρία σε συγκρούσεις όπως στην Ουκρανία, το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και τη Λιβύη. Το άνοιγμα πτερύγων του είναι 12 μέτρα και το μήκος του 6,5 μέτρα.
Το Αρχύτας II υπερέχει στη δυνατότητα VTOL, που του δίνει ευελιξία σε περιβάλλοντα χωρίς διάδρομο, όπως νησιά ή πλοία. Ωστόσο, το Bayraktar TB2 έχει σημαντικό πλεονέκτημα στην αυτονομία (27 έναντι 9 ωρών) και στο φορτίο (150 έναντι 30 κιλών), καθιστώντας το πιο κατάλληλο για παρατεταμένες αποστολές και βαρύτερο οπλισμό.
Το Αρχύτας II αναπτύχθηκε σε μόλις 3 χρόνια, σε αντίθεση με το Bayraktar TB2 που χρειάστηκε πάνω από 10 χρόνια. Η ΕΑΒ ισχυρίζεται ότι το συνολικό κόστος του προγράμματος Αρχύτας ισοδυναμεί με το ημερήσιο λειτουργικό κόστος του στόλου Bayraktar.
Το κόστος ανά μονάδα κυμαίνεται από 1 έως 5 εκατομμύρια δολάρια, αν και ορισμένες συμφωνίες (π.χ. Ρουμανία) δείχνουν υψηλότερο κόστος.
Η ταχύτητα ανάπτυξης και το χαμηλό κόστος του Αρχύτας II είναι εντυπωσιακά και υποδεικνύουν αποδοτικότητα. Ωστόσο, το χαμηλό κόστος μπορεί να αντικατοπτρίζει περιορισμούς στην τεχνολογία ή την κλιμάκωση παραγωγής ενώ το Bayraktar TB2, αν και ακριβότερο, έχει αποδεδειγμένη αξιοπιστία και μαζική παραγωγή (200 μονάδες ετησίως).
Το Αρχύτας II βρίσκεται ακόμα σε φάση δοκιμών πτήσης, με το τελικό πρωτότυπο να αναμένεται να παρουσιαστεί στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Το Bayraktar έχει αποδεδειγμένη μαχητική αποτελεσματικότητα και παγκόσμια αποδοχή, ενώ το Αρχύτας II δεν έχει ακόμα δοκιμαστεί σε πραγματικές συνθήκες. Η έλλειψη επιχειρησιακής εμπειρίας είναι ένα σημαντικό μειονέκτημα για το Αρχύτας αυτή τη στιγμή.
Αν και η τουρκική πλευρά φαίνεται να αντιμετωπίζει το Αρχύτας II περισσότερο ως φιλόδοξη προσπάθεια παρά ως άμεση απειλή και οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι το Αρχύτας II έχει ορισμένα πλεονεκτήματα, όπως η δυνατότητα VTOL και το χαμηλό κόστος ανάπτυξης, που το καθιστούν πολλά υποσχόμενο για τις ελληνικές ανάγκες, ιδιαίτερα σε περιβάλλοντα όπως το Αιγαίο.
Διαβάστε επίσης:
