Η ιδέα της “Γαλάζιας Πατρίδας” (Mavi Vatan), όπως τη διατυπώνει η Τουρκία, είναι ένα γεωστρατηγικό δόγμα που περιλαμβάνει τη διεκδίκηση εκτεταμένων θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα. Αν υποθέσουμε ότι οι Έλληνες θα αντιπαρέβαλαν ένα δικό τους γεωστρατηγικό δόγμα, μια “Ελληνική Γαλάζια Πατρίδα”, βασισμένο σε ιστορικές διεκδικήσεις ή στρατηγικές επιδιώξεις, αυτό θα περιελάμβανε πιθανόν την Ανατολική Θράκη, με επίκεντρο την Κωνσταντινούπολη, η οποία αποτελεί ιστορικό σημείο αναφοράς για την Ελλάδα ως η καρδιά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Θα περιλάμβανε επίσης η ελληνική “Γαλάζια Πατρίδα” το στρατηγικό πέρασμα των Δαρδανελίων (Ελλήσποντος) και του Βοσπόρου είναι κρίσιμο για τον έλεγχο της διακίνησης μεταξύ Ευρώπης και Ασίας καθώς και περιοχές των δυτικών παραλίων της Τουρκίας, όπως η Σμύρνη, η Έφεσος και η Μίλητος, έχουν ισχυρό ιστορικό και πολιτιστικό ελληνικό υπόβαθρο. Οι περιοχές αυτές αποτέλεσαν τμήμα του ελληνικού κόσμου για αιώνες πριν την οθωμανική κατάκτηση.
Η περιοχή της Λυκίας, της Παμφυλίας και της Κιλικίας (σημερινές Αττάλεια, Αλάνια, Μερσίνη) είναι στρατηγικής σημασίας για τη σύνδεση με την Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο και θα ενίσχυε τη δυνατότητα της Ελλάδας να ελέγχει θαλάσσιες εμπορικές οδούς.
Η περιοχή του Πόντου, με το ιστορικό κέντρο της Τραπεζούντας, συνδέεται με την ελληνική παρουσία από την αρχαιότητα και το Βυζάντιο. Η περιοχή έχει σημαντική γεωστρατηγική αξία στη Μαύρη Θάλασσα. Επίσης, αν και εσωτερική περιοχή, η Καππαδοκία έχει έντονη ιστορική και πολιτιστική ελληνική ταυτότητα, με σημαντική παρουσία Ελλήνων μέχρι τον 20ό αιώνα.
Αν και αυτές οι περιοχές συνδέονται ιστορικά με τον ελληνισμό, είναι αδύνατον να υποστηριχθεί μια στρατηγική διεκδίκηση με σύγχρονους όρους χωρίς να παραβιαστούν διεθνείς συνθήκες και κανόνες.
Οι συνθήκες της Λωζάνης (1923) και των Παρισίων (1947) έχουν καθορίσει τα σύνορα Ελλάδας και Τουρκίας, ενώ οποιαδήποτε αμφισβήτησή τους θα προκαλούσε διεθνή κρίση. Μια τέτοια “Γαλάζια Πατρίδα” δεν θα ήταν μόνο ζήτημα ιστορικών διεκδικήσεων, αλλά και μέσο γεωπολιτικής σύγκρουσης που θα προκαλούσε ευρύτατες αντιδράσεις από τη διεθνή κοινότητα.
Η ελληνική στρατηγική σήμερα επικεντρώνεται περισσότερο στην υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, στη σταθερότητα και συνεργασία με τους συμμάχους της (Ε.Ε., ΝΑΤΟ), στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και της ιστορικής μνήμης.
Μια “Ελληνική Γαλάζια Πατρίδα”, αν και ενδιαφέρουσα ως θεωρητική σύλληψη, θα ήταν δύσκολο να υλοποιηθεί χωρίς σοβαρές γεωπολιτικές συνέπειες. Στη σύγχρονη εποχή, τέτοιες ιδέες είναι καλύτερο να περιορίζονται στη διατήρηση της πολιτιστικής ταυτότητας και στη συνεργασία παρά στις εδαφικές διεκδικήσεις.
Διαβάστε επίσης:
Ολοκληρώθηκε η τουρκική Blue Homeland-2025 και δεν την… κατάλαβε κανείς
