Ο Έλληνας Σπάρτακος που έκανε την μεγαλύτερη επανάσταση δούλων στην Ιστορία – Το τραγικό τέλος

Ο Έλληνας Σπάρτακος ήταν αυτός που έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην μεγαλύτερη επανάσταση δούλων στην Ιστορία αλλά και στο τραγικό του τέλος.

Δε χωράει καμία απολύτως αμφιβολία πως η εξέγερση των δούλων στην αρχαία Ρώμη, από το 73 π.Χ. ως το 71 π.Χ. αποτέλεσε σημείο αναφοράς στα δρώμενα της εποχής εκείνης.

Αυτό που λίγοι όμως γνωρίζουν σήμερα είναι το γεγονός ότι επικεφαλής των εξεγερμένων, ήταν ένας Έλληνας κι αυτός ήταν ο Σπάρτακος.

Ο Έλληνας Σπάρτακος που έκανε την μεγαλύτερη επανάσταση δούλων στην Ιστορία – Το τραγικό τέλος

Ο Σπάρτακος (λατινικά: Spartacus‎‎) ήταν μονομάχος Θρακικής καταγωγής («του γένους του ελληνικώτερος»),αρχηγός της εξέγερσης των δούλων εναντίον της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας.

Σχεδόν όλες οι γνώσεις μας για τον Σπάρτακο περιορίζονται στα γεγονότα της επανάστασης που ηγήθηκε, γνωστής και ως Τρίτος Δουλικός Πόλεμος ή Πόλεμος των Μονομάχων ή Σπαρτάκειος Πόλεμος (73 π.Χ. – 71 π.Χ.).

Η επανάσταση του Σπάρτακου είναι μία από τις μεγαλύτερες και μαζικότερες εξεγέρσεις της αρχαιότητας.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την τραγική της κατάληξη, ενέπνευσε πολλά κινήματα αλλά και διανοούμενους και καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια των αιώνων, πολλοί εκ των οποίων ερμήνευσαν ποικιλοτρόπως το χαρακτήρα της επανάστασης, άλλοι δε χρησιμοποίησαν και το όνομα του Σπάρτακου για να δηλώσουν τη ριζοσπαστικότητα των ενεργειών τους.

Η πόλη της Καπύης ήταν περίφημη για τις σχολές μονομάχων που φιλοξενούσε, οι περισσότεροι των οποίων ήταν γαλατικής και θρακικής καταγωγής. 200 σκλάβοι, μεταξύ αυτών και ο Σπάρτακος, κατέστρωσαν ένα σχέδιο απόδρασης που όμως διέρρευσε.

Ωστόσο μερικές δεκάδες μονομάχων (78 κατά τον Πλούταρχο, 70 κατά τον Αππιανό, 50 κατά τον Κικέρωνα, περί τους 30 κατά τον Φλώρο) κατάφεραν να δραπετεύσουν (73 π.Χ.), χρησιμοποιώντας ως όπλα μαγειρικά σκεύη.

Στο δρόμο λήστεψαν μια εφοδιοπομπή που μετέφερε οπλισμό μονομάχων σε κάποια άλλη πόλη. Έπειτα κατέφυγαν στις πλαγιές του Βεζούβιου, απ’ όπου διενεργούσαν επιδρομές λεηλατώντας τα γειτονικά κτήματα. Ο Σπάρτακος αναδείχθηκε σε αρχηγό τους, ενώ από τους υπόλοιπους ξεχώρισαν οι Γαλάτες Κρίξος και Οινόμαος.

Η τελική μάχη έγινε στα Βασιλικάτα της Λουκανίας κοντά στις όχθες του ποταμού Σιλάρου (Νότιος Ιταλία) την άνοιξη του 71 π.Χ. Υπήρξε πολύωρη και αιματηρή.

Οι επαναστάτες (περί τις 35.000 τον αριθμό) πολέμησαν με απίστευτη γενναιότητα κι αυταπάρνηση αλλά τελικά η συνοχή και η πειθαρχία των ρωμαϊκών στρατευμάτων έγειρε την πλάστιγγα υπέρ τους. Το σώμα του δεν αναγνωρίστηκε ποτέ.

Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr