Η ύαινα και το κτήνος του Άουσβιτς: Δείτε τις γυναίκες ναζί που ήταν χειρότερες από άντρες

Παρατσούκλια όπως «ύαινα» ή «τέρας του Άουσβιτς» και πολλά ακόμα συνόδευσαν τις γυναίκες ναζί που έγραψαν θανατηφόρα ιστορία.

Στο Άουσβιτς και σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι γυναίκες που υπηρέτησαν πιστά τους ναζί κι έδειξαν τρομερή σκληρότητα. Οι επιζώντες περιέγραψαν ανατριχιαστικές στιγμές με εγκληματικές πράξεις που δε μπορεί να χωρέσει ο ανθρώπινος νους.

Ας δούμε όμως τις πλέον διαβόητες!

Ίρμα Ίλσε Ίντα Γκρέσε, η αλλιώς «η ύαινα του Άουσβιτς»!

Ήταν στη φρουρά του Ράβενσμπρουκ και στο Άουσβιτς  και υπηρέτησε ως αρχιφύλακας του γυναικείου τμήματος του Μπέργκεν- Μπέλσεν. Ήταν εθελόντρια στα SS.

Η Γκρέσε καταδικάστηκε για εγκλήματα που αφορούσαν την κακομεταχείριση και τη δολοφονία κρατουμένων που διαπράχθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Άουσβιτς και Μπέργκεν-Μπέλσεν και καταδικάστηκε σε θάνατο στη δίκη του Μπέλσεν. Εκτελέστηκε σε ηλικία 22 ετών και ήταν η νεότερη γυναίκα που θανατώθηκε σύμφωνα με το βρετανικό δίκαιο τον 20^ο αγώνα.

Οι κρατούμενοι την αποκαλούσαν «die Hyäne von Auschwitz» δηλαδή «η ύαινα του Άουσβιτς»!

Η Γκρέσε ήταν μεταξύ των 45 ατόμων που κατηγορήθηκαν για εγκλήματα πολέμου στο Λούνενμπουργκ.

Οι επιζώντες παρείχαν λεπτομερή μαρτυρία για σκληρότητες. Ισχυρίστηκαν επίσης ότι χτυπούσε μερικές γυναίκες χρησιμοποιώντας ένα πλεκτό μαστίγιο.

Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Τύπος την χαρακτήρισε ως «όμορφο τέρας» μαζί με τον πρώην SS Γιόσεφ Κράμερ (ο επονομαζόμενος «τέρας του Μπέλσεν»), που υπηρέτησε ως διοικητής στο Μπίρκεναου.

Μετά από δίκη εννέα εβδομάδων η Γκρέσε καταδικάστηκε σε θάνατο με απαγχονισμό.

Η στάση της παρέμενε προκλητική. Παραμονή της εκτέλεσής της τραγουδούσε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες ναζιστικά τραγούδια. Την ώρα της εκτέλεσης φώναζε «κάντε γρήγορα»!

Ίλσε Κοχ ή αλλιώς «η μάγισσα του Μπούχενβαλντ»

Ήταν επόπτης στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης που διοικούσε ο σύζυγός της, διοικητής Καρλ Ότο Κοχ.

Ήταν  στο Μπούχενβαλντ (1937-1941) και στο Μάιντανεκ (1941-1943) κι έγινε διαβόητη για τη σαδιστική, βάναυση μεταχείρισή της προς τους κρατούμενους. Το 1947, η Κοχ έγινε μια από τις πρώτες εξέχουσες Ναζί που δικάστηκε από τον στρατό των ΗΠΑ.

Κατηγορήθηκε ότι πήρε αναμνηστικά από το δέρμα των δολοφονημένων κρατουμένων με χαρακτηριστικά τατουάζ, αν και αυτοί οι ισχυρισμοί απορρίφθηκαν και στις δύο δίκες της. Ήταν γνωστή ως «Η Μάγισσα του Μπούχενβαλντ» (Die Hexe von Buchenwald) λόγω της σκληρότητας και της μοχθηρίας της προς τους κρατούμενους.

Έχει τα παρατσούκλια:  «Το Τέρας του Μπούχενβαλντ», «η “Βασίλισσα του Μπούχενβαλντ», «η Κόκκινη Μάγισσα του Μπούχενβαλντ», η «χήρα του χασάπη» και «Η σκύλα του Μπούχενβαλντ»!

Φυλακίστηκε μέχρι το 1944 όταν κι αθωώθηκε λόγω έλλειψης στοιχείων. Ο σύζυγός της κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε θάνατο από δικαστήριο των SS στο Μόναχο, και εκτελέστηκε στις 5 Απριλίου 1945 στο δικαστήριο του στρατοπέδου που κάποτε διοικούσε.

Στη συνέχεια έζησε με την οικογένειά της που επέζησε στην πόλη Λούντβιχσμπουργκ, όπου συνελήφθη από τις αρχές των ΗΠΑ στις 30 Ιουνίου 1945

Ακολούθησε δεύτερη δίκη όπου η Κοχ δήλωσε ότι ήταν 8 μηνών έγκυος. Καταδικάστηκε το 1947 σε ισόβια κάθειρξη. Είκοσι χρόνια αργότερα αυτοκτόνησε στο κελί της αφού είχε αρχίσει να χάνει τα λογικά της.

Μαρία Μάντελ, το «Κτήνος του Άουσβιτς» που ευθύνεται για το θάνατο 50 χιλιάδων ανθρώπων

Ήταν Αυστριακή βοηθός των SS γνωστή για το ρόλο της στο Ολοκαύτωμα ως κορυφαία αξιωματούχος στο στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς-Μπίρκεναου, όπου πιστεύεται ότι ήταν άμεσα συνένοχος στους θανάτους περισσότερων από 500.000 κρατουμένων

Εκεί ήταν γνωστή ως «το Κτήνος» αφού για δύο χρόνια συμμετείχε σε επιλογές ανθρώπων προς θάνατο. Υπέγραψε λίστες κρατουμένων, στέλνοντας περίπου μισό εκατομμύριο γυναίκες και παιδιά στον θάνατο στους θαλάμους αερίων στο Άουσβιτς

Η Μάντελ δημιούργησε τη Γυναικεία Ορχήστρα του Άουσβιτς για να συνοδεύει ονομαστικές κλήσεις, εκτελέσεις, επιλογές και μεταφορές.

Οι γυναίκες που επέστρεφαν από τη δουλειά εξαντλημένες έπρεπε να βαδίσουν εγκαίρως στη μουσική. Παραγγέλθηκε μουσική για όλες τις περιπτώσεις, για τις διευθύνσεις των Διοικητών των Στρατοπέδων, για τις μεταφορές και όποτε κρεμιόταν κάποιος.

Από τις καταθέσεις μαρτύρων, όπως της Σάλα Φέντερ θα καταλάβετε το ψυχισμό της.

«Τον Αύγουστο του 1943 απελάθηκα μαζί με την οικογένειά μου, 27 άτομα, μεταξύ των οποίων εννέα παιδιά ηλικίας από ενός μήνα έως έντεκα ετών, από το γκέτο στη Σρόντουλα κοντά στο Σόσνοβιτς στο Άουσβιτς, σε ένα μεταφορικό μέσο που αριθμούσε περίπου 5.000 άτομα.

Στη ράμπα στο Μπίρκεναου, η κατηγορουμένη Μάντελ που αμέσως πραγματοποίησε μια επιλογή, στέλνοντας περίπου το 90 τοις εκατό της μεταφοράς στα αυτοκίνητα που μετέφεραν αυτούς τους ανθρώπους στο κοντινό κρεματόριο.

Κατά τη διάρκεια αυτών των επιλογών, η Μάντελ βασάνιζε τους κρατούμενους με σκληρό τρόπο, χτυπώντας τις γυναίκες, τους άνδρες και τα παιδιά με ένα μαστίγιο και κλωτσώντας τους στα τυφλά.

Έπαιρνε τα παιδιά από την αγκαλιά των μητέρων τους και όταν οι μητέρες προσπαθούσαν να πλησιάσουν τα παιδιά και να τα υπερασπιστούν, η Μάντελ  χτυπούσε φρικτά τις μητέρες και τις κλωτσούσε.

Είδα ακριβώς δίπλα μου μια νεαρή, 20χρονη μητέρα, η οποία προσπάθησε να πλησιάσει το δίχρονο παιδί της και η Μάντελ την κλώτσησε και την χτύπησε τόσο σκληρά που δεν σηκώθηκε ποτέ»!

Η Μάντελ καταδικάστηκε σε θάνατο και απαγχονίστηκε το 1948. Ήταν 36 ετών.

Χέρτα Μπότε, η «σαδίστρια του Στούτχοφ»

Φυλακίστηκε για εγκλήματα πολέμου μετά την ήττα της Ναζιστικής Γερμανίας και στη συνέχεια αποφυλακίστηκε πρόωρα από τη φυλακή στις 22 Δεκεμβρίου 1951 ως πράξη επιείκειας από τη βρετανική κυβέρνηση.

Τον Σεπτέμβριο του 1942, η Μπότε έγινε φρουρός του στρατοπέδου των SS-Aufseherin στο ναζιστικό γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Ράβενσμπρουκ  για γυναίκες. Η πρώην νοσοκόμα παρακολούθησε ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο τεσσάρων εβδομάδων και στάλθηκε ως επόπτης στο στρατόπεδο Στούτχοφ  κοντά στο Γκντανσκ. Εκεί έγινε γνωστή ως η «Σαδίστρια του Στούτχοφ» λόγω των βάναυσων ξυλοδαρμών κρατουμένων της.

Είχε ύψος 1,91 μέτρα, φορούσε πολιτικά παπούτσια και όχι μπότες.

Στη δίκη του Μπέλσεν χαρακτηρίστηκε «αδίστακτη επόπτρια» και καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια φυλάκιση για χρήση πιστολιού σε κρατούμενους.

Η ίδια παραδέχτηκε ότι χτυπούσε κρατούμενους με τα χέρια της για παραβιάσεις του στρατοπέδου, όπως η κλοπή, αλλά υποστήριξε ότι ποτέ δεν χτύπησε κανέναν με ραβδί ή καλάμι και πρόσθεσε ότι ποτέ δε σκότωσε κανέναν.

Επιζών του Μπέργκεν-Μπέλσεν ισχυρίστηκε ότι είδε τον Μπότε να χτυπάει μέχρι θανάτου μια Ουγγρική Εβραία που ονομαζόταν Εύα,  με ένα ξύλινο ραβδί, ενώ ένας άλλος έφηβος δήλωσε ότι την είδε να πυροβολεί δύο κρατούμενους για λόγους που δεν μπορούσε να καταλάβει.

Ωστόσο, αποφυλακίστηκε πρόωρα από τη φυλακή στις 22 Δεκεμβρίου 1951 ως πράξη επιείκειας από τη βρετανική κυβέρνηση.

Ερμίν Μπράουνσταϊνερ: Της άρεσε να πατάει τα θύματά της μέχρι θανάτου

Ήταν στη γυναικεία φρουρά  στο Ράβενσμπρουκ και το Μάιντανεκ και ήταν η πρώτη ναζί εγκληματίας πολέμου που εκδόθηκε στις ΗΠΑ.

Λέγεται ότι χτυπούσε κρατούμενους μέχρι θανάτου, πετούσε παιδιά από τα μαλλιά τους σε φορτηγά που τα πήγαιναν να δολοφονηθούν σε θαλάμους αερίων, κρεμούσε νεαρούς κρατούμενους και χτύπησε έναν ηλικιωμένο κρατούμενο. μέχρι θανάτου με τις μπότες της.

Καταδικάστηκε για πολυάριθμους φόνους και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη από το Περιφερειακό Δικαστήριο του Ντίσελντορφ στις 30 Απριλίου 1981, αλλά αφέθηκε ελεύθερη για λόγους υγείας το 1996 πριν από το θάνατό της τρία χρόνια αργότερα.

Την ανακάλυψε ο Σιμόν Βίζενταλ που έφτασε μέχρι τον Καναδά όπου είχε καταφύγει μαζί με το σύζυγό της.

Το δικαστήριο βρήκε ανεπαρκή στοιχεία για έξι κατηγορίες του κατηγορητηρίου και την καταδίκασε για τρεις κατηγορίες: τη δολοφονία 80 ατόμων, τη συνέργεια στη δολοφονία 102 παιδιών και τη συνεργασία στη δολοφονία 1.000 ανθρώπων.

Στις 30 Ιουνίου 1981, το δικαστήριο επέβαλε ποινή ισόβιας κάθειρξης, μια πιο αυστηρή ποινή από αυτή που επιβλήθηκε στους συγκατηγορούμενους της

Οι επιπλοκές του διαβήτη, συμπεριλαμβανομένου ενός ακρωτηριασμού του ποδιού, την οδήγησαν στην απελευθέρωσή της το 1996. Πέθανε στις 19 Απριλίου 1999, σε ηλικία 79 ετών, στο Μπόχουμ της Γερμανίας

Τζένυ Γουάντα Μπάρκμαν, το «Όμορφο φάντασμα»

Το 1944, έγινε επόπτης στο γυναικείο υποστρατόπεδο Στούτχοφ , όπου καυτηρίασε κρατούμενους, ορισμένους μέχρι θανάτου.

Επέλεγε επίσης γυναίκες και παιδιά για τους θαλάμους αερίων. Ήταν τόσο ανελέητη που οι κρατούμενες της έδωσαν το παρατσούκλι «Όμορφο Φάντασμα».

Καθώς πλησίαζε ο Κόκκινος Στρατός έφυγε από το στρατόπεδο αλλά συνελήφθη. τον Μάιο του 1945 ενώ προσπαθούσε να φύγει από έναν σιδηροδρομικό σταθμό στο Γκντανσκ.

Λέγεται ότι η Μπάρκμαν στη διάρκεια της δίκης, γελούσε συνεχώς, φλέρταρε με τους δεσμοφύλακες τη κι έφτιαχνε τα μαλλιά της ενώ άκουγες τις κατηγορίες εναντίον της.. Κρίθηκε ένοχη και μετά δήλωσε: «Η ζωή είναι πράγματι μια ευχαρίστηση και οι απολαύσεις είναι συνήθως σύντομες»

Η Μπάρκμαν εκτελέστηκε δημόσια με απαγχονισμό μαζί με άλλους 10 κατηγορούμενους από τη δίκη. Ήταν 24 ετών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ο Χίτλερ έβλεπε τη Χιονάτη με τους 7 νάνους και δραπέτευσε με UFO στην Ανταρκτική

Σιμόν Βίζενταλ: Ο άνθρωπος που κυνήγησε τους Ναζί μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Ρούντολφ Ες: Αυτοκτόνησε ή δολοφονήθηκε από τις βρετανικές υπηρεσίες;

Ιστορίες κατασκόπων: Ο πράκτορας του Χίτλερ στην Αθήνα το 1934