Αν η Ελλάδα αποφάσιζε να αγοράσει 50 τουρκικά UAV Bayraktar TB2, θα προκαλούσε σημαντικές πολιτικές, στρατιωτικές, και διπλωματικές εξελίξεις.
Τα Bayraktar TB2 έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητά τους σε πολεμικές επιχειρήσεις.
Με 50 Bayraktar, η Ελλάδα θα μπορούσε να καλύψει μεγάλο μέρος του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου με συνεχείς επιχειρήσεις.
Τα Bayraktar είναι σχεδιασμένα με τουρκικές και κάποιες ασιατικές τεχνολογίες. Ενδέχεται να μην είναι πλήρως συμβατά με τα υπάρχοντα ΝΑΤΟϊκά συστήματα της Ελλάδας, κάτι που θα απαιτούσε προσαρμογές.
Η Τουρκία χρησιμοποιεί ήδη τα Bayraktar TB2 εκτενώς. Η χρήση του ίδιου μοντέλου από την Ελλάδα θα μείωνε το πλεονέκτημα διαφοροποίησης στον εξοπλισμό.
Η αγορά τουρκικών UAV θα ερμηνευόταν από την Τουρκία ως έμμεση παραδοχή της ανωτερότητας της αμυντικής της βιομηχανίας. Θα μπορούσε να δημιουργήσει παράδοξο η Ελλάδα να εξαρτάται από την Τουρκία για ανταλλακτικά και συντήρηση.
Η Ελλάδα έχει αναπτύξει ισχυρές σχέσεις με χώρες όπως το Ισραήλ και τη Γαλλία. Μια τέτοια αγορά θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά τις συνεργασίες για την ανάπτυξη εγχώριων ή συμμαχικών UAV.
Μια τέτοια αγορά θα μπορούσε να προκαλέσει επίσης έντονες αντιδράσεις στην ελληνική κοινωνία, δεδομένων των εντάσεων με την Τουρκία. Οι πολίτες μπορεί να θεωρήσουν πως χρηματοδοτείται η τουρκική αμυντική βιομηχανία κάτι που θα ήταν πολιτικά αμφιλεγόμενο.
Αντί να επενδύσει σε τουρκικά drones, η Ελλάδα θα μπορούσε να κατευθύνει τους πόρους της σε εγχώρια ανάπτυξη ή αγορά από άλλες χώρες, π.χ. Ισραήλ ή ΗΠΑ.
Το κόστος των Bayraktar TB2 ανέρχεται σε περίπου 5-6 εκατ. δολάρια ανά μονάδα. Η αγορά 50 μονάδων θα κόστιζε 250-300 εκατ. δολάρια, χωρίς να υπολογίζονται τα κόστη υποστήριξης και λειτουργίας.
Η Τουρκία θα είχε οικονομικό όφελος από την Ελλάδα, γεγονός που θα ενίσχυε περαιτέρω την αμυντική της βιομηχανία.
Αντί να αγοράσει Bayraktar, η Ελλάδα θα μπορούσε να επενδύσει στην ανάπτυξη εγχώριων UAV μέσω της ΕΑΒ και άλλων ελληνικών εταιρειών, να συνεργαστεί με το Ισραήλ (π.χ. Heron UAV) ή ευρωπαϊκές χώρες για την προμήθεια αντίστοιχων τεχνολογιών καθώς και να ενισχύσει τη χρήση υπαρχόντων UAV ή άλλων συστημάτων επιτήρησης και αναγνώρισης.
Η αγορά 50 Bayraktar TB2 από την Ελλάδα θα ήταν γεωπολιτικά και πολιτικά προβληματική, παρά την επιχειρησιακή τους χρησιμότητα. Θα ενίσχυε προσωρινά τις αμυντικές δυνατότητες της χώρας, αλλά θα έθετε ζητήματα εξάρτησης, στρατηγικής κατεύθυνσης, και σχέσεων με άλλους συμμάχους. Μια πιο βιώσιμη στρατηγική θα ήταν η επένδυση στην ανάπτυξη εγχώριων ή συμμαχικών UAV.
Διαβάστε επίσης:
Πόσα χρόνια χρειάζεται η Ελλάδα για να φτάσει την Τουρκία στην τεχνολογία drone;
